آپارتمان مسکونی ۲۱۰، گروه معماری نگین شهر آینده

نام پروژه: آپارتمان ۲۱۰

موقعیت: مهرشهر، البرز، ایران

دفتر معماری: مهندسین مشاور نگین شهر آینده

معمار مسئول: علی نقوی نمینی

تیم طراحی: امیر لکپور، نسترن اسماعیل بیگی، محمد تقی دیبایی، خورشید مظاهری، مرضیه مهرپو

کارفرما: بهزاد منادی زاده

تاریخ شروع و اتمام طراحی: ۱۳۹۱

تاریخ شروع و اتمام اجرا: ۱۳۹۱الی ۱۳۹۳

مساحت سایت پروژه:۱۰۰۰ متر مربع

مساحت طبقه همکف:۶۰۰ متر مربع

مساحت کل ساخته شده: ۲۶۰۰ متر مربع

نوع ساختمان: مسکونی

مهندسین مشاور عمران سازه: سهیل آصف

مهندس تأسیسات مکانیکی و  الکتریکی: محمد علی الهیاری

شرکت سازنده: گروه سپنتا

مسئول اجرایی پروژه: بهزاد منادی زاده

تیم اجرایی پروژه: فرزاد منادی زاده، فرشید کریمی

مهندس ناظر و دستگاه نظارت: علی زندیه

طراح ۳D: امیر لکپور

گرافیست: امیر سیاوش قربانی، جواد ناصری

عکاسان: هامون مقدم، علی نقوی نمینی

جوایز: پروژه منتخب برای شرکت در بینان هنری ونیز ۲۰۱۵

آپارتمان  ۲۱۰، دارای ۱۱ واحد مسکونی و مساحت کلی ۲۵۰۰ متر مربع، در فاز دوم منطقه مهرشهر کرج ساخته شده است. مساحت واحدها از ۱۱۵ متر با دو اتاق خواب، تا ۲۱۰ متر با ۳ اتاق خواب، متفاوت می باشد. ساخت این آپارتمان از تابستان سال ۱۳۹۱ آغاز و در بهار ۱۳۹۳ به اتمام رسید. ساختار این خانه اسکلت بتنی است.

مهرشهر می تواند به عنوان تنها بازمانده از باغ های شهری شهر کرج در نظر گرفته شود، اما این منطقه از آسیب های توسعه انبوه شهری به طور کامل حفظ نشده است. با این حال، مهرشهر، به دلیل وجود باغ ها و فضای سبز و همچنین فقدان سازه ها، همچنان یکی از بهترین مناطق شهر کرج است.

مشکل اصلی این محله، رشد سریع و افزایش تراکم انسانی در خانه های در حال ساخت و همچنین تغییر در فضاهای شهری است. آنها برای حداکثر FAR و GFA( در برابر توده)  برنامه ریزی کرده اند تا بیشترین سود مالی را کسب کنند، بنابراین ساختار، فرم و شکل شهر در حال حاضر نه با ساختن مقررات طرح های شهری ،  بلکه با بیشترین سود ممکن از حداکثر سطح انبوه داخلی به میزان جرائم مالی حکم می کند. درنتیجه، کیفیت فضاهای شهری و الگوهای اقامت و محله های شهری، درست مانند سایر قسمت های پرتراکم شهر، دارای اهمیت کمتری است.

با این مقدمه، بهبود کیفیت آپارتمانهای مسکونی با تراکم متوسط به عنوان مهمترین مسأله پروژه تعریف شده است و ایده های عمومی و مفصل برای پاسخ دادن به این موضوع با راهکارهای معماری پیشنهاد شده است. بنابراین، با بررسی محتوا پروژه و ترکیب و تعادل بین جرم و فضای ساختمان، تلاش شده است کیفیت و کمیت فضاها و توده ها را در حوزه های عمومی و خصوصی بهبود بخشد. همچنین، پاسخگویی بهتر به نیازهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مختلف ساکنان، توسط انواع الگوهای و سازه های مسکن ارائه می شود.

فضای باز (فضا) در برابر فضای بسته (توده) در آپارتمان ۲۱۰

یکی از مهمترین ویژگی های فضای سکونتگاهی در باغ شهرها و همچنین در مهرشهر، اهمیت فضای باز و سبز سکونتگاهی است. ارتباط خانه با حیاط و یا باغ، مستقیم و بی واسطه بوده و سپری نمودن ساعاتی از شبانه روز در فضای باز در زندگی روزمره نقش مهمی داشته است. لذا در این پروژه سعی شده است با وجود تراکم زیاد ساختمانی و جمعیتی، نقش فضای باز سکونتی مطالعه شود و بنا از تعامل فضاهای بسته (توده) با فضاهای باز (فضا)، چه در حوزه های عمومی و چه در حرایم خصوصی، سازمان یابد.

فضای باز عمومی آپارتمان ۲۱۰

در طراحی آپارتمان مسکونی پله ارتباط عمودی ساختمان، بهانه ای برای توسعه عمودی فضای باز عمومی شده است. وجود گلجای ها و باغچه ها و حضور درختچه ها و گیاهان در امتداد این محور عمودی، تراس های سبز و حیاط های مطبق را شکل داده است و به این ترتیب ارتباط آپارتمان ها را، حتی در طبقات بالاتر، با فضای باز عمومی تامین نموده است. به دلیل کنترل اشراف فضاهای عمومی به آپارتمان ها، بازشوهای سکونتگاه ها به حیاط های مطبق محدود و کنترل شده اند. هویت درونگرای این فضا به همراه دیوراهای آجری آن، نشانه هایی از کوی و برزن های سکونتگاهی را به همراه دارد و با ایجاد برش در بنا، نمای آن را به ترکیبی از دو بخش متفاوت درونگرا، در حوزه های باز عمومی و برونگرا، برای کسب نور و دید مناسب در آپارتمان های خصوصی بدل ساخته است.

این کریدور را که مستقیما با فضای باز حیاط و خیابان در ارتباط است، می توان به عنوان یک فضای شهری قلمداد نمود که در پروژه صعود کرده است و مفهوم متفاوتی از الگوی واحد همسایگی در آپارتمان ها را ارائه می دهد که با ایجاد سکانس های متفاوت و متنوع، از تاریک تا روشن و از کوچه های عمودی و تنگ تا تراس های فراخ و از فضاهی نیمه سرپوشیده و ساباط ها تا حیاط های سرباز و آفتابگیر، جذابیت این فضای شهری افزایش یافته است. همچنین تنوع عملکردی در گوشه های متفاوت این حوزه و گوناگونی پرسپکتیو در مسیرهای متنوع و دسترسی آن در هر طبقه با واحدهای آپارتمانی آن باعث شده است که این تراس های مطبق را به صورت یک فضای آزاد (دمکراتیک) محلی برای استفاده تمامی ساکنین با سلیقه ها و سن های مختلف فراهم سازد.

 فضای باز خصوصی آپارتمان ۲۱۰

یکی از مهمترین فضاها در الگوهای سکونتگاهی مهرشهر، تراس ها و بالکن های مشرف به فضاهی سبز هستند. در این پروژه نیز با توجه به پتانسیل فضای سبز موجود در همسایگی، تراس های یک طبقه و یا دو طبقه برای آپارتمان ها و واحدهای دوپلکس، طراحی شده است.

پاسخ به گوناگونی در طراحی آپارتمان ۲۱۰

با افزایش روند توسعه در ساخت و سازهای شهری و با تغییر جریان شخصی سازی به انبوه سازی، یکی از چالش های مهم در برنامه ریزی و طراحی آپارتمان های مسکونی، پاسخگویی به نیازهای گوناگون ساکنین است و عموما این گونه پروژه ها در شرایطی با معمار مطرح می گردند که طراح، قبل از طراحی، اطلاع دقیق و مشخصی از نیازهای ساکنین آینده آن ندارد. به این ترتیب در این گونه پروژه ها، نقش معمار از طراح خانه برای یک کارفرما با خواسته های مشخص، به برنامه ریز شهری، در تامین نیازهای عمومی خانه، تغییر پیدا می کند و مدل و الگوی نهایی همسایگی و سکونت، که موضوع پروژه مذکور است، از طلاقی دو نقش طراحی و برنامه ریزی حاصل خواهد شد.

لذا در این پروژه، تنوع الگوها و فضاهای سکونتی در پاسخ به گوناگونی اجتماعی ساکنین، یکی از مهمترین ایده های توسعه طرح و برنامه پروژه محسوب می گردد تا به این ترتیب بتواند گروه بیشتری از جامعه را مخاطب قرار داده و انطباق بهتری با نیازهای گوناگون ساکنین به عمل آورد. البته با توجه به نیاز کلی مطالعه شده، عموما آپارتمان های با تعداد ۲ یا ۳ اتاق خواب بهترین پاسخ خواهد بود ولی نحوه سازماندهی فضایی این آپارتمان ها و چینش زیر فضاهای داخلی آنها در یک طبقه و یا در دو طبقه (به صورت آپارتمان های دوپلکس) مورد مطالعه قرار گرفت و گزینه های مختلف برای الگوی فضایی طراحی شد. به این ترتیب کل مجموعه مشتمل بر یازده واحد آپارتمان متفاوت از یکدیگر شکل گرفت.

تامین نور و منظر در آپارتمان مسکونی ۲۱۰

ساختمان در جبهه شمالی ملک بنا گشته است و همسایه شرقی این پروژه نیز فضای سبز شهری است. عموما در زمینهای شمالی، تامین نور و منظر ساختمان فقط از جبهه جنوبی امکان پذیر است. البته طبق ضوابط ساختمانی مهرشهر، رعایت فاصله ساختمانها از سه لبه دیگر زمین، امکان تامین نور را تامین می نماید ولی این امکان بایستی از طریق بازشوهایی تامین شود که قوانین عدم اشراف به بنا های مجاور را رعایت کرده باشند. به این ترتیب نور فضاها از طریق پنجره های با ارتفاع رعایت اشراف تامین می گردد که عملا هم کیفیت نور را کاهش می دهد و هم منظر درخوری را برای فضا تامین نخواهد کرد. به همین دلیل تامین نور و منظر به یکی از مهمترین چالش ها برای این گونه آپارتمان ها محسوب خواهد شد. در پروژه مذکور، برای کنترل این دو فاکتور مهم در فضاهای سکونتگاهی، چند راه کار به صورت توامان مورد استفاده قرار گرفت.

نورگیری حداکثری از جبهه های اصلی

با توجه به اینکه دو جبهه جنوبی و شرقی امکان دید و نور مستقیم را دارند، سعی گردید که کلیه فضاهای اصلی در آپارتمان ها در لبه این دو جبهه ساماندهی شوند.

بالکن به عنوان فیلتر فضایی

برای تامین نور از لبه های شمالی و غربی به دلیل مسئله اشراف و عدم امکان تامین پنجره مستقیم به سمت همسایه، از تراس به عنوان فیلتر فضایی استفاده شد به این گونه که فضا از طریق بازشوهای قدی و وسیع، مستقیما با تراس در ارتباط هستند و در عوض کنترل اشراف در لبه های تراس مذکور صورت گرفته است. به این ترتیب نور بیشتری برای فضا قابل تامین است و همچنین فضای تراس نقش تامین منظر نیز برای اتاق دارد.

نورگیری از سقف

در طبقات فوقانی همواره فرصت بهره گیری از نور طبیعی از سقف وجود دارد. این راهکار نیز به عنوان یکی از مهمترین روش های تامین نور برای فضاهای عمیق داخلی در این پروژه مورد استفاده قرار گرفته است. نورگیری از سقف پله ارتباطی دوپلکس شمالی به تامین نور مستقیم فضاها در جبهه شمالی کمک می نماید. همچنین نور طبیعی علاوه بر تعریف فضا، منظر آسمان در روز و شب را برای فضای داخلی مهیا می سازد. علاوه بر آن، نور قسمتی از آپارتمان های غربی، به طور غیر مستقیم از نورگیر سقف لابی های مشاع تامین شده است.