ویلا سی کاج، حامد مرادی الشتر

طراحی ویلا سی کاج

معماری : دفتر معماری الشتر

موقعیت: ایران، اصفهان

معمار مسئول: حامد مرادی الشتر

متراژ سایت: ۱۵۰۰ مترمربع

متراژ ساخته شده: ۱۵۰ مترمربع

سال: ۱۳۹۵

سازه: علی کولیوند

اجرا: حامد مرادی الشتر، شرکت مدیریت پروژه excellent

عکاس: فرشید نصر آبادی

سه بعدی: ملیحه امینی، میثم روحی

جوایز: رتبه دوم نهمین جایزه معماری داخلی ایران، در بخش مسکونی در سال ۱۳۹۵

پروژه ویلای ۳۰ کاج در یکی از مناطق ویلائی اطراف اصفهان به روش بازسازی طراحی و ساخته شده است. این پروژه شامل یک فضای لنداسکیپ و دارای یک فضای ساخت کوچک بود. همچنین این باغ دارای ۳۰ عدد کاج به سن ۳۰ سال بود که مسیرهای تردد در این باغ به بدترین شکل ممکن در حالی که حیات درختان کاج را به خطر می انداخت در بین درختان کاج از درب ورود تا ساختمان تعریف شده بود. ساختمان از نظر ابعادی و از نظر ارتباط بصری، ارتباط مناسبی با لند اسکیپ باغ وکاج ودرختان نبود و نهایتاً فضای مورد نیاز مهمانی های مورد نظر کارفرما را تأمین نمی کرد. مهمترین استراتژی  طراحی لنداسکیپ و ساختمان باغ احترام به طبیعت و مهمتر از آن حفظ حریم وحیات درختان کاج بود، نام پروژه متأثر از این احترام ۳۰ کاج  نام گرفت. در ادبیات اساطیری ایران عدد ۳۰ عددی شاخص است که شاعران وعرفای مشهور ایرانی در سروده های خود بر مبنای عدد ۳۰ افسانه های سروده اند که معروف ترین این افسانه ها داستان سیمرغ است از شاعر شهیر ایرانی عطار نیشابوری  که برداشت و نتیجه  عرفانی داستان، اهمیت و پیوستگی و اعتماد بین ۳۰ جاندار برای ادامه حیاتشان بود.

اقتباس از داستان  سیمرغ اهمیت دادن به تک تک درختان کاج و خارج کردن آنها از خفقان مصالح بنائی و در جهت ایجاد مسیر سیرکلاسیون باغ و در عین حال پیوستگی آنها به هم به تناسب نیاز به یک سیرکلاسیون روان در معماری لنداسکیپ و به وجود آمدن فضاهای مناسب در راستای محورهای حرکتی در مسیر باغ از درب ورود به فضاهای ساخت می توانست نتیجه مطلوب و برداشت از این افسانه و تاثیر آن نه تنها در همخوانی عدد ۳۰ بلکه در فلسفه کاربری محیط و فضای زندگی در معماری ۳۰ کاج باشد، که نهایتا با به تصویر کشیدن طرح پلان ۳۰ کاج و در آمیخته آن با شعر سیمرغ، تاثیر چشم نوازی در طراحی داخلی به عنوان یک عنصر تاثیرگذار به وجود آمد.

مسیری که از میان درختان کاج عبور می کرد، ساختار فضائی و تردد درون باغ را شکل داد و فضای بین درختان، محیطی برای خلوت های انسانی، فضای بازی کودکان و …. را فراهم می آورد. خطوط طراحی محوطه درکف سازی به دو شکل بودند. اول، خطوط های مجاور دیوار که در بینابین ستون های دیوارهای قدیمی در حرکت بودند که خطوطی سخت و با زاویه های ۹۰ درجه فرم یک طرف کفسازی را می ساختند و دوم، خطوطی که براساس امتداد و اتصال کاج ها به هم وبا عکس العمل نسبت به کاج ها با شکستی براساس ابعاد و اندازه متریال آجر از عرض مسیرها کم می کرد  و بر وجود کاج ها تأکید و فصل مشترکی را نسبت به فضاهای سبز قائل می شد که نهایتاً دیدها و پرسپکتیو های مناسبی را برجای می گذاشت.

با ما همراه باشید.