احتیاجات انرژی جهان به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش یافته است و منابع انرژی های فسیلی درقرن های اینده دیگر جوابگوی نیاز انرژی جهان برای بقا تکامل و توسعه نخواهند بود بنابراین استفاده از منابع جدید انرژی به جای منابع فسیلی امری الزامی است چرا که تداوم حیات بشر با کار و مصرف انرژِی همراه است و بنابراین شناخت عوارض ناشی از منابع مختلف تولید انرژی می تواند راه حل مناسب و محتمل برای برخورد با این مساله را دربرداشته باشد انرژی های خورشیدی انرژی باد و امواج انرژی زمین گرمایی فناوری هیدروژن پیل سوختی و زیست توده نمونه هاییاز انرژی های نوهستند که م یتوان از آنها به جای انرژی های محدود فسیلی بهره جست دراین راستا درانی مقاله سعی داریم با توجه به اهمیت انرژی های نو بصورت خلاصه به معرفی آنها پرداخته و به ذکر کاربردشان در معماری بپردازیم امید استنتایج آن درکاربردهای اجرایی مورد استفاده متخصصین و سایر دست اندرکاران قرارگیرد.
معماری پایدار با بهره گیری از انرژی های نو

تعریف معماری پایدار

همانطور که می‌توان از تعریف معماری پایدار برآورد کرد، هدف از دیزاین بناها با توجه به اصول پایداری و بوم‌شناختی، کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست است. معماری پایدار، زیرمجموعه طراحی پایدار و یکی از تحولات مهم معماری معاصر و واکنشی بشردوستانه در برابر بحران‌های عصر صنعت است.

 

اصول تفکرات پایدار

در این نوع معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق می‌دهد، بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار می‌کند. آنچه که امروز از آن به عنوان توسعه پایدار یاد می‌شود، بازنگری اصلاح طلبانه‌ای به مدرنیسم و سنت است. توسعه پایدار، توسعه ایی است که نیازهای اکنون را به گونه‌ایی برطرف کند که توان نسل‌های بعدی را جهت تامین نیاز، کاهش ندهد. برای این منظور لازم است که بهره‌برداری از طبیعت و منابع طبیعی تا حد امکان کاهش یافته و آلاینده‌های محیطی و پسماندهای ناشی از ساختمان‌سازی بگونه‌ای مدیریت شوند که چرخه حیات مختل نشود.

نکته‌ای که لازم است به آن توجه شود این است که معماری پایدار یا بوم‌شناختی را نباید با معماری بومی اشتباه کرد. طبق تعریف معماری بومی شاخه‌ای از معماری است که نیازهای منطقه‌ای و مصالح ساختمانی که بازتاب سنت‌های منطقه‌ای باشد را اساس کار خود قرار می‌دهد. و در طول زمان و بر اساس پیشینه محیطی، فرهنگی، فناوری و تاریخی، تکامل یافته است.

 

اصول طراحی معماری پایدار

اهمیت دادن به زندگی انسان‌ها و حفظ و نگهداری از آن در حال و آینده، کاربرد مصالحی که چه در هنگام تولید و چه در حین استفاده یا تخریب کمترین آسیب را به محیط خود وارد کنند؛ استفاده حداقل از انرژی‌های سوختی و تلاش برای بکارگیری انرژی‌های طبیعی، کاهش تخریب محیط زیست، بهبود شرایط فیزیکی و روانی زندگی انسان‌ها و سایر موجودات زنده را می‌توان از اهداف اولیه معماری پایدار نام برد. برای دستیابی به چنین اهدافی لازم است برخی اصول رعایت شوند:

۱. استفاده مجدد از ساختمان‌های فعلی و حفظ محیط اطراف، قرار دادن باعچه و گل‌خانه و گیاهان سبز تا حد امکان

۲. جلوگیری از هدررفت آب و جمع‌آوری و بازیافت آب مصرفی و بهره‌گیری از آب باران

۳. افزایش بازدهی انرژی به طرق مختلف از جمله ساختن ساختمان در جهتی که از نور خورشید و تغییرات فصلی بیشترین بهره را ببرد. استفاده نکردن از دستگاه‌هایی که از نظر مصرف انرژی تایید شده نیستند، عایق‌بندی حرارتی و صوتی

۴. استفاده از مصالح بومی، قابل بازیافت و آنهایی که برای آماده‌سازی‌شان به کمترین میزان انرژی نیاز باشد. چنین محصولاتی علاوه بادوام بودن، دارای کمترین مقدار مواد شیمیایی مضر نیز هستند.

۵. بهره بردن از انرژی‌های طبیعی و تمیز مانند انرژی خورشیدی و باد